Listen to In stort byRené van Densen on hearthis.at
Het huis is niet jong, maar ook niet oud, toch staat het in stort. Het kan eigenlijk niet meer. De bakstenen zijn moe. Het dak is rot en iedereen ziet de gaten. Maar het dak weigert de situatie te accepteren. Het gaat prima met het huis, houdt het dak stug vol. Kijk die schoorsteen: hij rookt ! Dat de schoorsteen vooral roet en stof uitbraakt, dat doet het dak niets: dat noemt hij gewoon ‘rook’. Ontken het maar eens, zegt het dak.
De bakstenen willen nog wel dragen. Ze zijn ervoor gemaakt. Maar het cement is stuk en zo is van een muur amper nog sprake. Onverlaten begonnen posters op het huis te plakken en nu hangt het er van alle kanten vol mee. De posters, in dikke lagen over elkaar gekleefd, houden de muur overeind. Ze staan letterlijk bol van de schreeuwerige slogans. Alsof het enkel tekst is dat het huis staande houdt.
Het dak is blij met alle slogans. Zie je wel, ziet het dak zich bevestigd, de muren tonen hun kracht. Ze kunnen minstens nog tien keer zo veel dragen. Het gaat top met het huis, stelt het dak nog maar eens. Er valt een pan van het dak, in scherven uiteen. Kan altijd gebeuren, wuift het dak dit incident weg. Ook bij een nieuwe woning gebeurt dit. Het is nog geen reden voor paniek.
In de aanwezigheid van alle dikke lagen posters ziet het dak zijn eigen rol gerechtvaardigd. Zonder mij, zo stelt het dak, zouden die muren en bakstenen uiteen vallen. Of enkel maar dikke lagen posters zijn. Ik geef duiding en betekenis aan dit huis. Zonder een dak zou dit huis in stort zijn, ja. Dat kunnen we moeilijk ontkennen. Maar kijk, ik punt fier omhoog. Daar gaan we heen. Niet omlaag, maar omhoog. Gelooft u mij maar, dit huis is niet in stort.
Één poster bladdert los. En meteen kraakt de hele boel vervaarlijk. De schoorsteen braakt onverstoord zijn wolken uit en droomt van verleden, betere tijden.