Even terugtellen: het was al minstens van de inauguratie tot Nachtburgemeester van Tilburg dat ik op het podium sta. Dat was op 5 augustus 2006 en we zijn nu alweer bijna augustus 2019. Men kan niet beweren dat ik het niet geprobeerd heb, conservatief geschat stond ik een keer of honderd op een podium, waarvan meer dan de helft na het nachtburgemeesterschap. Als nar, als prozaïst, als dichter, in allerlei gedaanten en met veel verschillend materiaal. En ik vond het elke keer verschrikkelijk om te doen. Natuurlijk kijk ik met trots terug, en was u allemaal fantastisch publiek, maar de live performances zijn gewoon niet mijn ding. Ik spreek de eerder geschreven zinnen uit en ineens denk ik, eigenlijk had ik het liever in een andere intonatie gehad, en raak volledig ontspoord waarna ik alleen maar bezig ben met daar zo weinig mogelijk van te laten merken.
Ik schrijf liever op mijn gemak iets voor papier of scherm. En maak daar in het beste geval een video bij waarvan ik het geluid in meerdere varianten kan inspreken om te zien welke ik het beste vind passen. Al enkele jaren zeg ik steeds vaker ‘nee’ als men mij benadert om op een podium te springen en ook bij Droef zet ik mezelf zelden tot nooit achter de micro. Dus begin dit jaar hakte ik de knoop voor mezelf door, na enkele eerbetonen aan mijn overleden kameraad Jackjohannes Hemp, dat het mooi geweest is. Geen live voordrachten meer. Ik ben met podiumpensioen. En hoewel ik niet uitsluit dat voor een héél goede reden ik misschien nog ooit eens een uitzondering maak, zet ik het hier wel als een vrij definitief statement: het is mooi geweest en klaar nu.

Hier hoef ik in feite niets aan toe te voegen: wat een line-up ! En dan nog mijn naampje erbij. Een eer, kortom. En na Gent en Turnhout zowaar de derde Sprekende Ezels-locatie waar ik mijn teksten breng. Menigeen is me voorgegaan in het compleet maken van dit lijstje, maar het leuke van deze dinsdagavond in Jester is dat deze Brussel-Zuid locatie nog kersvers is. Pas kortgeleden toegevoegd aan de illustere podiumketen die de Sprekende Ezels vormt.
Ik ben, kijkend naar de poster, ook verscheurd tussen proberen alle andere optredens ook mee te krijgen of toch vroegtijdig vertrekken om zeker thuis te geraken – ik en station Brussel-Zuid kennen elkander inmiddels al iets te goed en we zijn geen vrienden.

Ik heb heel het jaar nog niet opgetreden. Had ik ook gewoon geen zin in. Ik wou in April, schoorvoetend, wel weer eens op Droef optreden in het Volkshuis maar stond met alle liefde mijn plek op het affiche af aan Sven De Swerts die een nieuwe bundel te presenteren had die jullie allemaal moeten kopen, nu meteen, want het is een zeer fijne bundel en ik zou het super vinden als hij schrikt van het grote aantal bestellingen. Dus hop, allemaal jullie vakantiegeld aan hem overmaken, komop.
Maar dat liet nog de kwestie van ‘nog eens op Droef optreden’ en dat komt komende vrijdag goed ! In een line-up met allemaal vriendjes. Zoals de fenomenaal grappige Wouter van Peer, de fenomenaal grappige Gust Peeters, de fenomenaal grappige Joke Van Caesbroeck en de fenomenaal grappige Wim Paeshuyse. Ik beloof werk te brengen dat niet fenomenaal grappig is.

Droef Aid, boven Trafiek in het Pierkespark te Gent, steeds na 21u (3 dagen lang, mijn optreden is op dag 2 dus 11 mei).

We mogen, zowel de leden van Droef als de optredende artiesten, geen reclame maken voor deze locatie. De naam mag ik wel onthullen, het is in de Twee Poorten. De straatnaam rijmt een beetje op Prusselsepoortstraat 95. In Gent. Maar meer kan ik echt niet vertellen. Dan schieten ze me dood. Denk ik.
Voor wie er niet bij kan zijn, tja, tot ziens bij een ander podium in 2018 maar weer !

Ik trad op bij de allereerste editie van Droef, Droef 1.0 getiteld, en niet volledig toevallig tevens de presentatiegelegenheid van mijn recentste dichtbundel. Toen was Droef nog een uitprobeer-ideetje. Inmiddels heeft het al drie edities achter de rug en een vierde over een klein weekje voor de boeg. En in 2018 volgen er nog minstens acht, al bevestigd. Ik zal niet elke keer kunnen optreden, sterker bij de meeste edities kan ik om privéredenen niet eens aanwezig zijn. Maar bij de tweede editie, Droef 2.86 (Maximum Overdroef) was ik er wel. En net als bij de eerste keer deed ik ook het openingsgebed. Iemand was op verzoek van de organisatie aan het filmen en dat deed hij verdomd professioneel. Voor wie geïnteresseerd is, hieronder de videobeelden. En op de vierde Droef ben ik ook weer van de partij. Het is een besloten privéfeest dus probeer uzelve binnen te smokkelen. (Hint: zoek eens naar de website om uit te vogelen hoe wat wanneer en waar).