Categorie: Poëzie

René van Densen (1978) is een schrijver, mafkees en dichter, in die volgorde. Van zijn hand verschenen tot op heden al elf bundels maar we vrezen dat er nog meer komen. Hij woont in Gent, was een tijdlang van Tilburg. Treedt soms op, liever niet.

HET ENKELVOUD VAN ONS

Posted on by Rene van Densen

Hier woont nu
het enkelvoud van ons
in een ontzagloos onzige ruimte
met oneindige lengte maar
halfgesleten breedte
en de diepte
geeft hoogtevrees

Hier woont nu
het enkelvoud van ons
en ik kan er niet uit
in een stiller volume waar
een kat geen vloeistof meer wordt
maar het eindelijk weer koud
genoeg is om te leven
dat is een ding dat thermostaat

Hier woont nu
het enkelvoud van ons
ik ken de hoeken, merk mijn muren
sluit en open de ramen, de deuren
blijven dicht, geen spleet die tocht
maar er is wellicht weer
ruimte voor meer fouten.

Worstel

Posted on by Rene van Densen

Ik
worstel mij
door de beweging
worstel mij er weer door
Ik ken de stappen
stappen brei

Ik
onwerkelijk mezelf
ontworsteld, blijf een brei
er niet bij, de
worstel niet machtig
weg van mij

Ik scheer me
weg, haar voor haar
waar ik geen weg
mee weet, watert
weg van mij

Wordt dit
ooit weer meer dan worstel
ben ik ooit weer meer
dan brei

Gaan we nu weer door als wij
Of als jou
en wellicht
mij

Plek

Posted on by Rene van Densen

Een vreemde leegte, een hol vanbin,
vol van holte, groot gemis erin,
een existentnie, een grof verdriet,
een je ne sais qua, het groot rond niet,
een meer vol minder, een les in more,
een plots ontloren, edoch nooit daarvoor,
een wist niet dat nodig, nu weet ik plots wat,
grof overbrodig, ik wou dat ik had,
een losse waarde, een pak het beet,
een verse spijtigheid, een ledig leed.

Kerf mij weg, in graniet,
lijn voor bocht, gevangen verdriet,
letters en cijfers, al dat mij rest,
leg me te rotten, dat lijkt me nu best,
mijn naam slijt in lijnen, maar zelf eb ik weg,
gewoon langzaam verdwijnen, verder niets dan domme pech,
op- af- en uitgeleefd, klaar met creperen,
wormen hollen mijn kop nu uit, niets meer te leren,
een zinnetje moet mij typeren, ach doe eens gek,
hier lig ik en sta niet meer op, maar wel

op een mooie plek.

That type of day

Posted on by Rene van Densen

Now don’t you worry, I’m really okay
I’ve just been having a type of a day
You know the day, you’ve had it as well
The kind of day that can just go to hell

It’s that certain day that starts just off mark
Like sudden drizzle on a picnic in the park
Not worthy of anger, or fury, or rage
More like cutting your finger while turning the page

And nothing goes quite right, but not wrong enough
To make you complain that times sure are tough
Sure, you can handle it, no trouble at all
Just all of the shit, combined, ruins it all

Continue reading “That type of day” →