René van Densen

Schrijver, dichter, blogger, mafkees

Wie maakt me los van de arbeidsmarkt

Korte proza

Ondeskundigoloog

Rene van Densen Geen reacties

Ik ben weer eens mijn CV aan het rondsturen. Een oplijsting van plekken waar mensen me aan het werk hebben gehouden en op basis waarvan men zou kunnen verwachten dat ik dingen kan. Niet dat dat zo is. Al sinds mijn vroege schooljaren kan ik niks, weet ik niks en wil ik niks. Maar voor het soort werk waar men mij voor betaalt, hoef je niks te kunnen, en je hebt ook niet veel te willen. Daarom hang ik een naamplaatje onder mijn deurbel: René van Densen, Ondeskundigoloog. Zodat niemand die aan mijn deur belt, de verkeerde verwachtingen kan koesteren. Wat zegt u ? Kan ik niet, geen verstand van.
Lees meer

Korte proza

Stopwatch

Rene van Densen Geen reacties

De wc op de verdieping waar ik mijn werk doe, is kapot. De dichtstbijzijnste wc is schuin tegenover het kantoor van de directeur. Ik vraag me af of de wc op onze verdieping gesaboteerd is zodat de baas onze wc-tijd kan monitoren. Misschien zit hij nu met een stopwatch in de hand en mijn beoordelingsformulier voor zich, achter zijn bureau. Achter ? Aan ? Tegen ? Onder je bureau snap ik nog. Daar verstop ik me wel eens. Alle andere voorzetsels klinken vreemd ten opzichte van een plank met vier pootjes. Maar ja, een wc-bril is ook maar een vreemd woord.
Lees meer

Korte proza

Toillega

Rene van Densen Geen reacties

Ik zit juist wanneer ik een andere collega naar de andere wc hoor gaan. Dat is balen. Ik heb geen zin om me te haasten. Maar ik wil ook niet de wc uitlopen en de ander tegenkomen. Bovendien openen de deuren tegen elkaar, dus zitten we wellicht nog samen klem. Dan zal de collega zéker bekijken wie de andere toiletbezoeker was. Gênant.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Dat kan ik dan wel

Rene van Densen Geen reacties


Ik wil eigenlijk schrijven dat niks goed gaat, maar dat is zo melodramatisch. Niks gaat goed voor niemand dezer dagen. Of toch: bij het bedrijf waar ik gisteren ging solliciteren, gaat het al sinds de uitbraak van het virus supergoed. Ze staan er zelf ook van te kijken. Dan nog zijn er meerdere sollicitatiegesprekken en zelfs een proefopdracht gepland voor er één van de kandidaten gekozen gaat worden. Je moet als bedrijf oppassen dat je niet te succesvol wordt. Ik begrijp dat goed en ben dan ook nog nooit succesvol geweest.

Een ambtenaar die betaald wordt om mijn sollicitaties te verstoren, plant ongevraagd een afspraak in. Ik moet er heen. De ambtenaar wil me aan een begeleider koppelen. Mogelijk zelfs een paar loopbaancoaches. Aan mijn werkeloosheid zit, verspreid over drie organisaties, een klein leger mensen in voltijds betaalde functies vast. Ik ben blij dat ik iets voor de maatschappij kan doen. Dat kan ik dan wel. Mijn baan raakte ik kwijt door de uitbraak van het virus, en mede door het virus zijn er weinig vacatures en veel kandidaten in hetzelfde schuitje. Hadden we maar een vaccin tegen werkeloosheid moeten bedenken. Of statiegeld op werknemers.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Interims

Rene van Densen Geen reacties


Ik maak al decennia aan de mensen wijs dat op 5 augustus mijn verjaardag valt. Inmiddels weten de meesten wel dat het maar mystificatie was. Sommigen wisten zelfs mijn echte verjaardag te achterhalen. Met die mensen kom ik op een geheime locatie bijeen die avond en drink ik ranja met single malt. Maar dat heeft u niet van mij vernomen.

Wie de grap niet doorhebben, zijn de interims. Vaste prik krijg ik op deze dag een mailbox vol felicitaties. Gefeliciteerd dit, fijne verjaardag dat. Vrolijke kleurtjes. Ik spreek de interims enkel wanneer ze een vacature hebben die mij aanspreekt. Meestal weten ze niets van mijn vakgebied en verloopt het gesprek stroef. Daarna hoor ik zelden nog van hen. Sommige interims sturen nog eens een smsje met een functie die totaal niet bij me past. In een slagerij, of productiewerk zeventienhonderd kilometer hier vandaan, enkel bereikbaar per auto. Ik heb geen auto.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Dansles

Rene van Densen Geen reacties


Mijn lief en ik spelen sollicitatiegesprekje. Waren we kinderen, dan speelden we doktertje, maar we zijn werkzoekende volwassenen. Dus oefenen we gesprekken. Zij is onwennig aan de lokale cultuur in het land waar we beiden vreemdelingen zijn. Ik zie het als dansles. Je spreekt af met een ander en danst het gesprek. Soms zit er een onverwachte derde danspartner bij. Dans als jezelf, zeg ik haar. Je kunt natuurlijk enkel dansen als jezelf. Mijn lief is van de salsa, ik van de polonaise.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Systeem

Rene van Densen 2 Reacties


Ik hoor het mezelf nog zeggen, alsof het een verdienste is: ik ben eigenlijk nooit ziek. Fier, tijdens mijn sollicitatiegesprek. Een Unique Selling Point. Nu zit ik hier, met mijn USP. Het is stil op straat, stil op kantoor. De TL-verlichting zoemt.

De eerste die wegbleven, waren de collacha’s. Uit solidariteit met de anderen. Nu geen tijd voor feestjes. Teambuilding en mensen bijeen brengen, dat vindt nu geen pas. En aangezien dat toch een groot deel van hun werkdag in beslag nam, konden ze het niet-organiseren ook prima vanuit huis doen. Ze sturen nu grappige memes via de mail door. Om de sfeer er bij iedereen in te houden. Ik tel pakweg zeventienhonderd mailtjes met grappen over toiletpapier.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Collacha’s

Rene van Densen Geen reacties


Ook bij dit bedrijf zijn ze er. De collacha’s. Die medewerkers die iedereen in gezelligheid bijeen brengen. Waar je al je professionele taken voor moet laten vallen omdat we nú even gezellig gaan doen. Van die typische bijeenkomsten waar iedereen een beetje bedremmeld bij staat omdat je nu eenmaal geen sfeer op afroep kunt scheppen.
Ze komen steeds met gezellige initiatieven, de collacha’s. Dan weer een borrel waar iedereen een bepaalde kleur trui aan moet hebben. Dan weer hapjes in allerlei kleuren van de regenboog. Iedereen moet mee doen want het zijn belangrijke ideeën die de collacha’s bedenken. Als nieuwe medewerker weet ik steeds te laat van de initiatieven. Dat vind ik niet enorm erg. Ik ben niet zo van het meedoen. De collacha’s verzekeren me dat er nog veel leuke dingen gaan komen waar ik aan mee kan doen. Lees meer

Audio stories Korte proza

Niet bepaald een land

Rene van Densen Geen reacties


De vrouw zucht en spreekt tegen niemand in bijzonder: “Ik reis óveral ter wereld. Écht overal. Maar nergens, nérgens is het zo erg als hier in Nederland. Echt hoor. Het is verschrikkelijk. Ik heb de trein al gemist want die viel uit. Dus dan nam ik deze om de aansluiting zometeen te halen, maar die ga ik ook missen. Dus dan zit ik daar, een half uur. Op station Eindhoven. Alleen in Nederland kan dit. Ergste land ter wereld. Maar ja, lekker privatiseren he. Ik bedoel, twee centimetertjes sneeuw en alles gaat mis. Ze kunnen er niks van.” Haar stem is scherp en hakt luid in het rond. Hakt in op stille, berustende oren.
Lees meer

Audio stories Korte proza

Rol

Rene van Densen Geen reacties


Op een gemiddelde werkdag, en ze zijn vrijwel nooit gemiddeld, komen veel collega’s met vragen naar me toe over hoe ze hun werk moeten doen. Ik vertel ze dan hoe ze hun werk moeten doen. Al het uitleggen hoe mensen hun werk moeten doen kost me makkelijk driekwart van mijn eigen werkdag.
Lees meer

  1. Pagina's:
  2. 1
  3. 2
  4. 3
  5. 4
  6. 5
  7. 6
  8. 7
  9. 8

Volgende pagina »

Je miste

Korte proza

Altijd nieuwe stumpers

Poëzie

Coffin up

Boeken nieuwtjes Nieuws

De playlists die wél werken

Korte proza

Overbierman