Niet meer welkom
de letters op de
deurmat voor jouw
ingang
Slot vervangen en
gang toegemetseld
voor jou enkel nog
uitgang
Te lang mijn bel
gerinkeld en gekakt
in mijn bloemen in
opgang
Het hek ferm dicht
rolluiken omlaag
voor jou enkel de
afgang.
Wie écht het woord
wil vieren
Zet een grote hoop
in de fik
Woesj knetter knetter
blakeren en verwoesten
Uit de woesternij
kan dan eindelijk iets
Anders
Wie écht het boek
wil eren
Legt massaal exemplaren
in de week
Zompig soppig sop
bleken en verdwijnen
Op het maagdelijk
kan dan weer iets
Origineels
Een oerhollandse tostie maar
Met tweeëntwintig plakken
Ja plakken kaas, het is echt waar
Valt niet meer door te bakken
Het smelt maar en het klontert
En door de bijenwas is alles oranje
Men voelt zich flink bedonderd
En het mist steeds meer de franje
Het leuke en nieuwe is er wel af
Het brood blakert zwart voor de ogen
Na al dat koren snakt men naar kaf
En voelt zich flink bedrogen
Een piepsnertlandje van geen belang
En dit jaar ook nog winterloos gelegen
Blijft, flutbier drinkend, aan de dronkenzang
In die strontvervelende plakkenregen.
Ik had nog zoveel
mooie dromen, maat
Maar mocht niet meer
van mijzelf
Elke sluimertoer
nog hele verhalen
Met beelden, karakters
plottwists en bogen
Maar mijn zelf
aangestelde messenger
Fietste telkens opnieuw
rinkelend tussendoor
Ontwaakt maar niet
opgewekt zwaaiden
Benen onder deken uit
Voeten zwaar aan de sjok
In slechts één wereld
maar vanacht
Mag ik weer.
Je dromen lachen je uit
Als de allerslechtste mooie vrouwen
Die manisch onbereikbaar moeten blijven
Verslaafd als ze zijn aan jouw verlangen
Ze dansen rond het vuur dat schreeuwt
En wanhopig pogen de vlammen te likken
Maar toch nét ontweken, nét ontsprongen
En de dans blijft duizelingwekkend rond
Enkel het vuur, niet langer aan het hout gekluisterd
Dat lopend er in onvoorspelbare richting vandoor gaat
Zaait paniek want onbeheersbaar en ongeremd
En als motten in rotvaart op een kaarsvlam af
Zo zullen de dromen ook hun les wel leren
En op de hypnotische rattenvangermelodie
Keert het getij, de tafel, met de dans mee
En de dans blijft duizelingwekkend rond.
Nooit zal ik weten
Hoe het is om een
Halfvol glas te zijn.
Nooit zal ik weten
Hoe een brandende sigaret
Zich zou voelen.
Nooit zal ik weten
Of de deurknop echt
De lolligste in huis is.
Of dat de zon weet heeft
Van dat-ie op komt.
Wel weet ik hoe mijn
Publiek ruikt.
Ik snuif de geur nog eens op.
Het ruikt naar
Gast
Zwijg onderhand eens.
The biggest mistake
Any man can make
Is tell people: “You’re not
supposed to feel this way.”
It’s a simple rule
but many a fool
Has felt the need to make
feelings go away.
Now, do as you may
But there will be a day
When all your efforts will blow up
in your face.
And all of the songs
Will only remember your wrongs
Because you have to let
feelings take place.
Ik zit typisch op zo’n bus
waar enkel mensen afstappen
legere en legere zetels
ongewenstere en ongewenstere bestemming
Er wil niemand wonen
Er wil niemand werken
Er wil niemand heen
Er wil niemand doorheen
Zelfs de chauffeur eigenlijk niet
Straks stapt die ook nog uit,
En dan ?
Rene van Densen