There’s so many things I’m not
But I’m quite fine with that
And all the things I haven’t owned
Well, just forget about that
Millions of fine folks I haven’t met
Not sorry, it is what it is
And even more places that I haven’t seen
Yet there’s not even one that I’ll miss
Lees meer
(now here’s a drinking song for ya)
Like a song
from within
a belch crawls from my mouth
It may be rude
but better than
the alternative going South
For one, the smell
two, the sound, and
three, there is the risk
That your underwear
feels very warm
then suddenly, somewhat brisk.
Waar drinken nooit een werkwoord werd
rotten zijn wortels zwart
Wat onvoltooid verleden tijdde
spoelde hem aan op land
Hij loopt in mijn schaduw
met ogen open
Waar liefde nooit persoonsvorm kreeg
werd zijn brein gevuld
Waar leven zich nooit in zinsvorm goot
bloeide hij zijn kracht
Hij loopt in mijn schaduw
met ogen open
Lees meer
Hier woont nu
het enkelvoud van ons
in een ontzagloos onzige ruimte
met oneindige lengte maar
halfgesleten breedte
en de diepte
geeft hoogtevrees
Hier woont nu
het enkelvoud van ons
en ik kan er niet uit
in een stiller volume waar
een kat geen vloeistof meer wordt
maar het eindelijk weer koud
genoeg is om te leven
dat is een ding dat thermostaat
Hier woont nu
het enkelvoud van ons
ik ken de hoeken, merk mijn muren
sluit en open de ramen, de deuren
blijven dicht, geen spleet die tocht
maar er is wellicht weer
ruimte voor meer fouten.
Een vreemde leegte, een hol vanbin,
vol van holte, groot gemis erin,
een existentnie, een grof verdriet,
een je ne sais qua, het groot rond niet,
een meer vol minder, een les in more,
een plots ontloren, edoch nooit daarvoor,
een wist niet dat nodig, nu weet ik plots wat,
grof overbrodig, ik wou dat ik had,
een losse waarde, een pak het beet,
een verse spijtigheid, een ledig leed.
Kerf mij weg, in graniet,
lijn voor bocht, gevangen verdriet,
letters en cijfers, al dat mij rest,
leg me te rotten, dat lijkt me nu best,
mijn naam slijt in lijnen, maar zelf eb ik weg,
gewoon langzaam verdwijnen, verder niets dan domme pech,
op- af- en uitgeleefd, klaar met creperen,
wormen hollen mijn kop nu uit, niets meer te leren,
een zinnetje moet mij typeren, ach doe eens gek,
hier lig ik en sta niet meer op, maar wel
op een mooie plek.
Do you
REALLY
think
there’s
ANYTHING
important
about the way
YOU
live ?
The fly
ATTEMPTED
to ask
the spider.
I could have,
I guess.
I should have,
I suppose.
Maybe I still will.
Who knows.
Ik begin later geen restaurant
met de lustere naam Lunchland
en serveer daar niet alle dagen
niets van alles wat de klanten vragen
Ik zal niet de wereld afreizen
op geen verre plekken proeven van spijzen
die dan ook niet mijn haren doen rijzen
mij geen kreetjes van verrukking doen krijsen
Lees meer
Holes in the path
behind me, craters
between footprints,
a scruffy ragged soul
barely standing while
the winds pluck bits
of yarn, pieces
that try to fly off
on their own,
yet leave together
forward ?
Lees meer
Then there was the
bearded snowflake
who knew he would
die alone
In the vast ocean of
time, he had but a
limited purpose and
span
But melt he did not, nor
whisk or fall, but he
grew a beard and he
shone
While his kind fell on
tongues in the bliss that is,
he calmly decided to
outlive man.
Rene van Densen