Zagen ze maar
dat bloot, dat rauw, dat zeer, die kou, dat stil, elk woord, verstopt, gesmoord, de moeite, de sleep, gebrek aan greep, de strijd, onmacht, gebrek aan kracht, de smelt, de traan, voorbij en gedaan, wat je deed en wat je doet, wat zo hoort en wat moet, de huid, de schram, het zweet, de klam, herpak en door, je hart ervoor, het woelen, monoloog, hoe je jezelf leegzoog, die minuut, die seconde, je vieze gedachten, elke zonde, hoe je jezelf opvrat, hoe je jezelf vergat, elke haar die je verloor, elke keer dat je weer door, elke zucht die werd gelaten,
Maar ze horen je enkel praten
zien je drinken, zien je vallen, horen je weer clownesk lallen, je bent er weer niet in geslaagd, niemand ziet je als gelaagd, enkel gefaald en stomverloren, gelukkig kan ze dat bekoren, je bent een lieve imbeciel, een koddig gefaalde halfdebiel, geen gevaar, nooit echt gelukt, een dronken druif te vroeg geplukt, je mag er zijn, want zonder doorn, geen tand geen klauw, geen mes geen toorn, een cartoonesk platte plaat,
Hoe meer ik erover nadenk, hoe vreemder het me schijnt. Mijn huis ligt volgezaaid. Met die van hen, en die van mezelf. Overal. Overal bundels. Van dat ene opkomende talent dat niet meer onbetaald optreedt en dus nooit bij mij op een podium zal staan want geen budget. Van die geniale ene die maar niet wil doorbreken. Die ene bundel die een beetje middelmatig was maar de daaropvolgende was gewoon zo briljant dat ik hem maar als een opstapje zie. Overal liggen ze. Naast stapels van de mijne. Lees meer
Het is zo’n dag dat alles wat je doet op stroef schuurpapier gaat. Als ik een kater had, kon ik daar de schuld aan geven, maar het is de dag zelf. Ik ben volledig nuchter en heb zelfs goed geslapen. Dat is vrij uniek. Misschien ligt het daar dan aan. Mijn gemoed zakt in, de koffie werkt niet mee, alles wat ik doe wordt door nukkige systemen tegengewerkt. Met de tanden opeen werk ik me zo productief mogelijk de dag door. Lees meer