EDIT: Wat hier misgegaan is, is me niet helemaal helder. Er was een tijdstip afgestemd, en ik was er (buiten mijn schuld enkele minuten te laat, maar toch niet zo schokkend te laat dat het erg zou zijn, en op het afgesproken tijdstip begon sowieso een heavy metal band aan hun optreden dus het was mij onduidelijk hoe daar poëzie doorheen voorgedragen zou worden. Bobadas was nergens te bekennen. Er was gelukkig bier, dus ik heb me nog wel een tijdje vermaakt, maar er was uiteiindelijk toch geen optreden.

Dus ik ben verhuisd. Naar Gent. En vanalles aan het regelen. Een aantal dingen doe ik op de fiets. Zo stond ik ineens voor Gent Sint-Pieters geparkeerd terwijl ik daar iets regelde, en toen ik buitenliep regende het hard. Ik pruts aan mijn fietsslot. Vlak bij mijn fiets zit een man op het enige droge bankje een pitabroodje te eten. Ik kijk verbaasd, hij kijkt verbaasd, want hij is mijn goede Gentse vriend Bobadas en ik ben ik. Hij was aan het werk en ik had het druk, dus vanzelfsprekend zijn we pinten gaan drinken. Het hoosde toch pijpestelen.

En zo kwam het dat hij me om wist te praten een optreden te geven. Ik ben daar eigenlijk tegen. Liefst treed ik helemaal niet meer op, en als het moet, enkel met Collectief Schouderhaar. Maar Bobadas is Bobadas en Bobadas is een vriend. Dus sta ik deze zaterdagavond in Gent, bij het Geburenfestival, boven café De Kleine Kunst óf vanaf een van de balkons daar tegenover, teksten te scanderen. Het duurt maar kort, mijn optreden, dus als u het mee wil krijgen kunt u het beste uw kont daar het hele weekend parkeren. Maar ik kom vanzelfsprekend wel in vol ornaat, dus in de inmiddels befaamde jas. Zaterdagavond, Gent, er is bier en het is Gent en het is Bobadas en het is ik. Gewoon komen.