Ik lag achter glas, mijn ogen amper volgroeid, en de hele wereld was mijn televisie. Een paar keer per dag kwam mijn moeder, of toch een vrouw die duidelijk liever mij had willen kunnen knuffelen. Maar ik was een frutseltje met een reusachtige kop en clownesk lompe reuzenvoeten. Ik zat in glas om mij te beschermen tegen de wereld.
Lees meer
Ik koop boeken van vrienden zodat ze na zelfmoord in de kringwinkel eindelijk ontdekt worden door het grote publiek dat mispakt. Ik vermoed dat mijn vrienden me om dezelfde reden boeken geven. Ze schenken me nog een pint.
Elke vriend die ik het bovenstaande uit mijn telefoonnotities voorlees kijkt me heel bedroefd aan. Ze zijn het beu dat het zo slecht met me gaat zeggen ze. Het wordt tijd dat ik me herpak zeggen ze. Ze vinden dat het lang genoeg geduurd heeft en dat ik weer mezelf moet zijn. Ik berg mijn gsm dan op en zeg sorry. Ze zeggen wel dat het niet geeft maar op een toon dat het toch een beetje geeft. Ik vraag of ik het kan goedmaken.
Ze zeggen dat ze net een nieuwe bundel hebben uitgebracht.
Yes. This is grief
if you’re new to this episode
no need to rewind, you’ll catch up
it’s pretty repetitive
people leave,
people die,
people leave,
people die
Seems useless to add any
it’s not a race, let them
run out
leaking love from
the broken bit, it
turns poison
I am classified now
just leave,
just die
and here we are
the ticking of the clock
the cat in the sun
and empty eternity.
Ik vraag het me al een week af. Hoe noem je een ex die voor je gevoel nog geen ex is, het is te pril, te vers, je zit nog in te veel verwarrende pijn ? Er is blijkbaar nog geen schrijver eerder uitgekomen. We hebben alles rondom liefde beschreven, het verkrijgen, het behouden, het verliezen, maar niet het punt net tijdens de hartbreuk. Lees meer
Terwijl de buurvrouw naar me schreeuwt kreukel ik. Niet in het minst omdat ik enkel vriendelijk goedemorgen zei voordat deze tirade startte. En ze heeft gelijk, het gezelschap in ons huis heeft tot schandalig laat en wellicht wat te hard muziek gespeeld. Ik sta daar met een zak koffiekoeken een lading boosheid te ondergaan, afgesaust met politiedreigementen, en kreukel. Want mijn vriendin houdt niet meer van me.
Lees meer
We hebben er toch vaak om moeten lachen, om de gekke regels en wetten in de wereld. En we fantaseerden wat de mensen bezield moet hebben om zo ver te gaan dat anderen de regel moesten instellen. Dat er in Samoa een wet is tegen het vergeten van je vrouw’s verjaardag. Of het verbieden van seksspeeltjes in Reno, Nevada, het corrigeren van je kruis in Milan, het ‘verdacht’ vasthouden van een zalm in Engeland, bezitten van waterpistolen in Cambodia, of het vermoorden van Bigfoot, er moet iemand zijn geweest die het nodig maakte. Iémand was een goede reden voor de Britse koningin om altijd een gijzelaar te eisen als ze het Parlement gaat toespreken. We grinnikten er smakelijk om, zeker toen ik voorstelde dat het altijd dezelfde kerel zou zijn. Stel je voor. Elke rare wet ter wereld… komt door Bruce.
Lees meer
Mensen hebben meningen over de hoeveelheid tijd die verstreken is na je relatiebreuk. Want we moeten wel met z’n allen door in deze wereld. Vooruit met de geit. Op een ronde planeet in diepzwart vacuüm. Dus of ik niet eens aan ontmoeten van nieuwe mensen zou willen denken onderhand. Vissen, zee. Hoppakee. Als ik per se een mening zou hebben zou ik er tegen zijn. Maar meningmensen zullen wel weer gelijk hebben. Ondanks dat ik al paniekaanvallen krijg als er één vrouw in de bus stapt.
Lees meer
Inmiddels bezit ik zevenentwintig slaapzakken. Ik heb in alle kamers van mijn huis er forten mee gebouwd en kruip van fort tot fort voort. Ergens miauwt mijn kat, ze zoekt me. Ik kruip weg in een minifort, ze gaat me er wel vinden. Gewoon op de geur afgaan. Ik ruik naar maandenlang ongewassen. Het geeft niet want het huis stinkt erger. Ik ben vergeten waar ik mijn avondeten van enkele dagen geleden ook alweer had achtergelaten, maar ik eet al wekenlang amper. Met al dat rondkruipen in het slaapzakdoolhof en het weinige eten is mijn summer body alweer bijna gereed.
Lees meer
Franky Bordo lacht me uit: “Met je slaapzak.” Zijn vrienden zijn nieuwsgierig waar hij het over heeft. Franky elleboogt me aan: “Kom, vertel het verhaal nog eens. Over je slaapzak.” Hij lacht smakelijk. Met een blik smeek ik het niet te hoeven vertellen, maar “komaan, man, vertel het nog eens, van je slaapzak.”
Lees meer
Al sinds ik acht ben wil ik elke ochtend niet ontwaken. Ik wil dood. Ik moet door een kluwen van realiteit heen om mezelf uit bed te trekken. Daarna doorsta ik de dag op wilskracht. Weinig mensen weten dit. Als er uiteindelijk bedtijd aanbreekt wil ik niet slapen omdat er weer een worsteling om te leven op me wacht. Ik wil door op de kracht die ik heb en dan slapen en niet meer ontwaken. Dit is al mijn hele leven mijn strijd en ik word veertig dit jaar. Ongeveer maandelijks is er een week dat het extreem zwaar is. Mensen die geloven in de maan hebbben me ware dingen verteld over de flow van dingen en het merendeel van de tijd kan ik mijn leven daar inmiddels op inrichten.
Lees meer
Rene van Densen