Audio poëzie
Rene van Densen 
Zonnebril
Stop met uw straks
Dat strakke wanhopen
De ogen niet open
Voor je heidense nu
Weg met je later
De holle paniek
Draait je ziel ziek
Voorgewend voorwensel
Wie ben je nog straks
Zonder adem in het heden
Zagend verlaten verleden
De cirkels onrond
Spin je weefsel weg
Middel jezelf weer open
Met je dromen rondlopen
Hou toch op, hou toch op
Zet de zonnebril op.
VERZANDIGD
Ik laat ze steeds meer los, de woorden
want de honger is weg
Ik heb er zelden nog een zin in
en steek ze dan maar
In loze spinsels die verdampen
en even, heel even
Vraag ik me af of ik ze toch niet
beter opgeschreven had
Maar de zolder is vol en er past
niet eens meer een punt achter
Ze klauwen en groeien zich uit mijn kop,
mijn ogen, mijn neus uit, ad neuseum
Dus: in dozen, in zakken, prop ze in een bundel
en leer ze geduldig, later als ze groot zijn
Dat er bloemen bloeien
in de stilte.