Ik ben niet zo voor daar
Het heeft veel te veel namen
Wie weet zelfs wat ze daar
zoal nog gaan beramen
En of dat sluit als hier
Hier is volkoren onkaf
De kroning van het nu
Nooit vraag ik nog iets af
Niemand hiert boven u
Doe daar dan maar wat hier
Wel tijd
Is
Geen geld
Is
Geen tijd
Is
Wel geld
Het is niet de bezorger die pent
of er zelfs de zegel op kleefde
En je hoeft niet elk woord
steeds maar op te schrijven
Alles wat ik hier niet schreef
wou, dat ik hen overleefde
Ik denk dus dat ik spoedig
wat dichter zal gaan blijven
Men vreet, en lust wreed
ik had ooit mijn mand
We zijn enkel getraind
om te kopen
Als we slechts beesten zijn
maak ons dan geen verwijt
Want de prijs was van woest
bloeddoorlopen
Geschreven voor Balonnenvrees 132, proficiat met 12 jaar een prachtpodium, Gert Vanlerberghe.
Voordat ik de set voor
vandaag samenstelde
Moest ik eerst checken
wie mij zonet belde
Bekeek ik de stories van
de facebookmaten
En kon ik het scrollen
op Insta niet laten
Maar ik was de dichtplicht
echt heus niet vergeten
Al moet ik natuurlijk
wel eerst nog wat eten
Geen eieren, ai,
da’s nu toch wel pech
Maar ‘kga die wel halen,
ben heel even weg
Het houdt je jong
Elke dag nog schrikken
Van wat de mensheid
Zichzelf kan flikken
Je neigt dan naar
De boel laten stikken
Maar weg van wij
kun je altijd nog ikken.
Het is geen haak
maar hoogtepunt
Geen muntsmaak
maar een prijzenstunt
Geen dobber maar
de reddingsboei
Hier komt het aas
tot mouwenbloei
Die momenten waar je
echt bij had moeten zijn
Die achteraf-nalachen
en nachten met wijn
Daar hebben de scholen
jou niet voor gebouwd
‘t Is zaak dat men jou daar
vooral van weerhoudt
Advocaten, denk ik dan maar,
waren ook ooit kind
maar ontglipten hun jeugd
weggedwarreld in de wind.
Er krauwt een tempel
van glas en staal
grauw het blauw terzij
Straks valt hij om
herrijst omhoger
gebouwd op jou en mij
Jij kalf, hoe durf je
aandacht te verkwisten
aan gratis zon en groen
en bonte bloemenmassa
Enkel de wind mag
gratis dansen, de munt moet
rollen, protuberansen
In de naam
van de rustige
de actieve
en de eruptieve:
kassa.
Rene van Densen