CAQUE

De oude lippen
verzuchtten vol pijn:
Weet je wat ik wel
zou willen zijn ?

Een circulatieplan
Of een emissiezone
Wellicht een brokkelbrug
of een handvol toverbonen

Misschien een Feestenschepen
of een damesurinoir
Of mogelijk een wie of wat,
wanneer waarom of waar

Een recyclebeker
of een karmelietterras
Een dealloos verlaten
van wat eigenlijk beter was

Dan sprak men toch nog over mij
zo tussen pot en pint
Een goede mop, een rollend oog.
niets wat men ernstig vindt

Geef mij slechts een woord, één woord
en ik strooi verse zin
Maar het pad der woorden zwijgt
zich stil het oerwoud in

Als zichzelf mooi schrijvend caque
raakt men alles al snel kwijt
Dat wij in’t leven improviseerden
in het riool van de tijd

Dansen wij naar Pier zijn pijpen,
zonder leiding, het gebeurt
Zeggen wij zelfs, tot in den draai
en weer verder meegesleurd

Ja, was ik maar Temptation Island
of een videoscheidsrechter
Of het ecologisch rampgebied
op het veld net na Rock Werchter

Betonrot in een kernreactor,
Tourtoeschouwers in hoofdstedelijk gewest
Een zuivere intercommunale corruptie
uitverkochte concerttickets met bijhorend protest

Hashtag #Metoo, of twitterpresident
een rijke met Marsreiswens
Onderdrukt volk dat maar niet wordt erkend
Mobiscore, pensioensgat of minimumleeftijdsgrens

Desnoods zelfs, sprak hij zacht
een antirookgordijn
Maar ik vrees dat men mij toch
rap vergeten zal zijn.