Bezie de huizen
als tenten, barakken
kwetsbaar, wankel
tijdelijk vergankelijk

Bezie de straten
als paden, loopgraven
vergraafbaar, te verbuigen
weer een straatplan in duigen

De etalages als kampen
de snackbars als rampen
de draaideur als barricade

Bezie de planeet
als maar een wereld
met maar een mensheid
en wie weet wat dán

Maar ik bezie jouw lach
en zeg je

Dat je tanden kunnen vergaan en
je mond schrompel kan rimpelen en
je ogen in kunnen vallen en
zelfs jij er niet meer zou kunnen zijn

maar die lach,
die overleeft, wellicht
zelfs mij.