Ook
De Tijd
laat maar
sporen na

Zo vertelt hij
me woordloos
op een erg koude
zondagochtend

We staan
getwee
op het rondpunt
waar iedereen

Omheen slingert
onderweg naar
beter elders
en vanzelf terugkeert

De Tijd dankt me
voor de warme chocola
die ik hem kwam
brengen
Wijst de
windrichtingen rond
en vraagt waar ik
heen moet
Ik ga
naast hem zitten
en laat ook
mijn eigen sporen
vervliegen.