Morguh. Of middag. Whatever. U bent brak. Snap ik. Ik ook. Ik hou het kort. Want moe. Veel drank. Jaar goed gestart. Proost. Nieuwtje dus. Meteen al. 2016 amper begonnen en hij hep al nieuws. Ja natuurlijk. Dat houdt niet op. Misschien wordt het even niet gemeld door de dames en heren journalisten, maar nieuws trekt zich niks aan van de kalender. Laat u niks wijs maken. Enfin. Nieuws. Dus. Gek woord, nieuws. Zoals groots. Kleins. Zoets. Zachts. Nieuws. Doet er niet toe. Mijn nieuwtje. Gisteren verschenen. Online poëzieblaadje. Bekend. Heet Po-e-zine. Waren er elf van. Nu twaalf. Blaadje heeft doorgaans een thema. Thema ditkeer is XII. Oftewel twaalf. Lekker fantasierijk. Maar ja. Eind van jaar. Makers waren aan oliebollen en bubbels toe denk ik. Enfin. Nummer twaalf. Recordaantal inzendingen. Gigantische hoeveelheid dus. Ik overdrijf niet. Tweehonderdtweeëntwintig pagina’s. Aan poëzie, proza, meligheid, interviews en weet ik het. Ik ga het op mijn gemak lezen. Misschien u ook. Want. Mijn nieuwtje. Ik sta er ook ergens in. Niet te ver zoeken. Meteen in het begin. Ja, daar. U heeft ‘m gevonden. En een stukkie verder nog eens. En nog voor halverwege nog ergens. Daar sta ik. Dus. Met een paar gedichies. Zo ben ik wel. Als er een recordaantal inzendingen zijn, dan ben ik ook niet te lullig om mee te doen. Duit in zakje. Steentje bij. Wist u trouwens. Dat poëzie zalvend is voor het katerig hoofd ? Serieus. Beetje poëzie lezen terwijl het gif langzaam uit uw lijf trekt. Prima te doen. Dus. Aanrader. Lees dat nummer. Nummer twaalf. René out.
