Listen to Artist In Residence byRené van Densen on hearthis.at
Mijn huis belt en feliciteert me. Ik ben net wakker en heb een kater. En een poes op schoot. Ik vraag voor wat het is. Mijn huis zegt dat ik verkozen ben als de komende Artist In Residence. Ik kijk even om me heen. Ik ben al in mijn huis. Maar als mijn huis een spelletje wil spelen, speel ik het mee. Ik antwoord: Goh. En: Leuk zeg. En: Wat houdt dat in ?
Mijn huis zegt dat ik voor een bepaalde tijd in mijn huis mag verblijven om er de inwonende kunstenaar te zijn. Ik knik, maar dat kan het huis natuurlijk niet horen. Ik vraag wat ik dan zoal moet doen. Mijn huis zegt dat ik alle ruimte krijg om verhalen en gedichten te schrijven, en slash of verhalen in audiovorm op te nemen, of wat ik maar wil doen als kunstenaar. Normaal gezien, zegt mijn huis, zou je ook enkele presentaties of lezingen van slash over je werk moeten geven maar wegens de huidige pandemie lockdown is er geen publiek voor, dus dat hoef je niet te doen. Ik zeg: Wat een meevaller. Ik hou niet zo van publiek in mijn huis.
Het valt me al mee dat het in mijn eigen huis is en ik dus niet naar een andere plek hoef. Toch probeer ik er stiekem wat biergeld uit te hengelen. Ik vraag of er ook een reisvergoeding voorzien is. Mijn huis is even stil. Dan zegt mijn huis dat daar geen budget voor is. Hij zegt dat het een beetje tegenvalt van mij. Mijn huis zegt dat als ik niet wil, er duizenden andere kunstenaars dolgraag een tijd in dit huis zouden verblijven en kunst maken. Haastig zeg ik dat ik het helemaal zie zitten, maak je niet ongerust. Ik zeg: Ik kon het maar vragen. Mijn huis snoeft nog een beetje, maar zegt opgelucht: Mooi. Ik knik, maar dat kan mijn huis natuurlijk niet horen. Dan zie ik je maandag, zegt mijn huis. Ik hang op en vraag me af wat ik met mijn vrije weekend ga doen.