Van al dat binnenzitten gaat een mens zich bezighouden. En dus ben ik al maandenlang mijn gedichten en verhalen in aan het spreken en in audiovorm online aan het zetten. Waarom ? De korte uitleg is natuurlijk: zodat u er ook naar kunt luisteren. Maar het is eigenlijk een beetje uit schuldgevoel.
Een vriend van mij, Pieter Jooss, kon door een zeer zeldzame erfelijke ziekte steeds minder zien. In feite bestond zijn zicht uit een groot zwart gat met een beetje zicht rondom en was hij dus praktisch stekeblind geworden. Een groot probleem voor een fotograaf als hij, ook al bleef hij als een visuele Beethoven de ene na de andere prachtige foto maken. Hij kocht ook enkele van mijn boekjes, maar merkte fijntjes op dat hij ze wel niet meer kon lezen. Ik verzekerde dat dat geen probleem was en dat ik een audioboek voor hem zou opnemen. En ik kwam een heel eind, iets van tweederde of zo. Maar ken je dat, dat het leven wat prioriteiten tussendoor gooit en dat je denkt, ach, ik heb nog tijd genoeg, dat maak ik nog wel af ? Ja, dat dus. En toen stierf Pieter enkele jaren geleden doodleuk. Ik was zelfs inmiddels de oorspronkelijke opnames alweer kwijtgeraakt bij een computercrash en voelde me erg schuldig over mijn niet nagekomen belofte. Stom. Gelukkig weet ik dat Pieter het meeste uit het leven bleef halen tot het eind toe.
Dus dit is eigenlijk een beetje voor Pieter maar ook weer niet. Want hij heeft er niet veel meer aan natuurlijk. Maar wie weet zijn er anderen die slecht van zicht zijn, of gewoon mensen die mijn stem eens willen horen in deze eenzame lockdown-dagen. Dat kan dus nu. Gemengd met allerlei video-opnames die ik al eerder over de afgelopen jaren online smeet. Kijk- en luisterpret alom, dus. Wel zal ik de komende dagen vermoedelijk niet meer dan piepjes en kraakjes uit kunnen kramen na meer dan zevenhonderd opnames online geslingerd te hebben, maar dat doet er niet toe. Ben ik ook eens een keer stil. Enfin, ik wens iedereen veel luisterplezier en ga op zoek naar de honing.
