CIPIER VAN HET LEVEN

De cipier van het leven
Die houdt ons allen hier
De cipier van het leven
Die brengt ons aan de zwier

Aan de zwaai en aan de sleur,
Zo vult hij onze dagen,
Met pure willekeur,
En wit schuimende kragen

Wee wie eruit wil stappen,
Dan slaat hij weldra toe,
Wie aan het leven wil ontsnappen,
Slaat hij neer met het taboe

“Hoe durft u een geschenk,
Dat u zomaar is gegeven,
Zomaar ondankbaar weg te smijten,
Want dat doet u met uw leven”

“Anderen hebben het zoveel zwaarder,
Kindjes in Afrika, bla bla bla,
We zijn hier wel met z’n allen,
Denk toch over uw geliefden na.”

“Zeg toch neen tegen doodsverlangens,
Maak de levenslust uw bruid,”
Sluw fluistert hij, “want geloof me,
Uw pijp is nog lang niet uit.”

“Trek dus stevig aan die beeldspraak,
Adem in en blaas weer uit,
Vanzelf komt uw tijd wel,
Laat nu de zon maar op uw huid.”

Zo gaan wij allen door,
Steeds maar verder, nooit vooruit.
Want wie begint met leven,
Komt daar eigenlijk nooit meer uit.

(En ja, deze kende u ook al ergens van.)

Tijdens de lockdown leest dichter René van Densen elke dag een gedicht voor uit zijn dichtbundels. In navolging van Gert Vanlerberghe’s Balkonnenvrees heeft hij deze reeks Keukenvrees gedoopt. Op deze manier kunnen blinden en slechtzienden ook wat van zijn poëzie meekrijgen en hebben het bijkomende voordeel dat ze René zelf niet kunnen zien. De bofferds.