Erbij geweest
Rene van Densen
Ze wil met me pronken en ik heb maar ja gezegd. Zo gaat het immers meestal. En dus ben ik nu op dit feestje. Ik klots wat met mijn biertje en trek een gezicht alsof ik heel diepe gedachten heb. Hopelijk raak ik niet in teveel gesprekken betrokken.
Het ligt niet aan de mensen. Die zijn vermoedelijk prima. Het ligt aan de feestjes. Deze feestjes zijn verzamelplekken voor mensen waarvan de meeste deelnemers een gedeelde geschiedenis hebben. Ze zijn erbij geweest toen dit of dat. En die verhalen worden weer opgerakeld. Het publiek bestaat uit mensen die erbij zijn geweest, en soms enkelen die er niet bij zijn geweest.
Ik ben er waarschijnlijk niet bij geweest. En ik ben uiteraard een meesterverteller, dus wil ik geen slechte verhalen horen over iets waar ik niet bij ben geweest. Zeker niet als andere mensen dan meelachen van oh, ja, en toen, en dan delen van het verhaal meevertellen of tegenspreken. Vertel verdomme het verhaal gewoon van A naar B, pakkend, met een goed getimede plottwist, een beetje vlot taalgebruik. Maak het interessant voor mensen die er niet bij waren.
Op sommige feestjes ga ik daarom heel storend naar onnozele details hengelen. Had je toen zo’nzelfde jas of paar schoenen aan, wat voor weer was het, wacht, wie was er toen ook alweer premier ? Welk bier dronken jullie dan terwijl dat gebeurde ? Allemaal hetzelfde bier ? Nee, wat dronk jij dan ? Interessant, hoezo dronk je niet met de rest mee ?
Als we wat later met z’n tweeën door de nacht lopen, is het heel stil. Als ik er echt zin in heb om het nog erger te maken, merk ik nog wel eens op: “dat was nog best een leuk feestje.” De volgende keer gaat ze bijna gegarandeerd zonder mij.
