Ik stond er vorig jaar ook, in Turnhout. Toen dacht ik nog, ook gebaseerd op andere Sprekende Ezels edities elders in België, dat het niveau van dit podium wel wisselend genoeg zou zijn en het publiek niet té groot qua omvang, zodat ik ontspannen mijn ding zou kunnen komen doen.
Er zat, wat, honderd man ? En het ene na het andere optreden was gigantisch goed. En dan mocht ik afsluiten. Ik kon mezelf wel schieten en heb me uiteindelijk een reusachtige hoeveelheid moed in moeten drinken. Het is helder: in Turnhout is het te doen voor de poëzieliefhebbers.

Omdat ik vrij hardleers ben, sta ik er komende zaterdag weer. Maar met de vernieuwde act, uiteraard. En ik krijg tevens de eer mijn zwaargetalenteerde vriend Bobadas er in de spotlight te mogen zetten. Het is alweer even dat we samen opgetreden hebben, dus ik zie er enorm naar uit. Ik kan u enkel aanraden ook te komen.

De informatie staat in het affiche hierboven. Het staat ook op facebook. En onderaan deze pagina. En op www.desprekendezeezels.be. (Al is het daar nog niet echt actueel, allé Stijn, chop chop.)