Vraagteken
Hij mag dan extra wezen:
De dag verwarmt me niet
Wachten tot ieder overgaat
Praten veel, zeggen weinig
Met name in de ochtend
Waarom zijn regenwolken grappig
Tot je er tussen staat
Hij mag dan extra wezen:
De dag verwarmt me niet
Wachten tot ieder overgaat
Praten veel, zeggen weinig
Met name in de ochtend
Waarom zijn regenwolken grappig
Tot je er tussen staat
We drinken er dan nog maar eentje
En volgende keer maar een blauwe
Zo stond het althans in de folder
Zo ben je wel heel rap beneden
But right now I can’t sing a good one
Hier zul je je vrienden wel vinden
De tiende keer had ik toch bingo
Hij stuurt je de groeten uit Moskou
Een traktor in je zwembad vinden
Oh was ik maar binnen gebleven
Dan zijn het nog wel mooie kleuren
Nochtans geen salade van maken
How I miss
How I miss
Just
Dancing in
The rain
Now I
Undercover
And wish
Everyone
Away
I don’t know
Where to go
How to get
Me back
So I just
Undercover
And try to
Fade to black
Maandagochtend maakt weer geen smoel blij
Want getrokken uit een bepaalde kleur klei
Dus we kudden in drommen
Op de treinperronnen
Participeerde de maatschappij maar in mij
We zijn dan maar weer herbegonnen
Ik ga toch naar turntoestel neigen
Daar helpt zelfs geen Tinder meer tegen
zij had met compost nog compassie
Just one more like, and I will
Dit had ook per e-mail gekunnen
Dat zag ze tenminste op Tiktok
De dokter heeft ook niks gevonden
De week is weer bijna voorbij
Ik kan er zo echt niet meer tegen
Maar kun je niet simpelweg zwijgen
Ik heb toch een knuffel gewonnen.
Een Caroline van der Plas
Was geen boerin die ze nooit was
Ze verkoopt graag haar ziel
Voor een loze boerenkiel
En wie weet wie ze daarvoor nog was.
Ik wil toch even kwijt dat het een grof onrecht is. Dat een voorwoord in een boek, over het algemeen, geschreven is nadat de rest van het boek al af was. Of toch de tekst. Vaak zelfs de eindredactie. En dan toch staat er zo’n achterafgeschreven woordenreeks voorin het boek. Alsof het daar begint. Alsof dat de eerste woorden waren die geschreven werden.
Nu hoor ik u al zeggen: Maar zelden is een boek volledig van voor tot achter in die volgorde geschreven. En dat klopt. Vrijwel nooit start een schrijver met een perfecte titel, dan een motto, dan de titel van het eerste hoofdstuk en vlammennnnn tot na de epiloog. En zelfs al ging een eerste kladversie zo, dan krijg je het schaven, herschrijven, herschikken. Dit personage kon beter eerder geïntroduceerd worden, deze kan er uit.
Lees meer
Ik weeg donker
Maar in het duister zweef ik
En, bij regen: slaap.
Dat zijn dan ten minste ambities
Ik heb dan toch liever die gele
Je kunt enkel nog debiel lachen
Dan zie je jezelf weer weerspiegeld
But very few others were nice
Dat heb je dan weer met die rode
Ja tel maar de maanden tot weerzien
Hou daar nu vandaag nog mee op
Dan ben je toch echt wel een loser
Je kunt vast nóg wel een keer lachen
Maar kon me dat ook weer niks schelen
Het zijn allemaal maar notities.
Ze staart in mijn
blauwe ogen
Ik denk dan
is het in haar
groene ogen
ook zo grauw
Of niet anders
dan anders
gewoon, licht,
wachtend op nacht
Ach, ze is mijn
soort alsjemiauw.